De mooiste horizon is aan zee

PERSPECTIEFTEKENEN | Horizon

De mooiste horizon vinden we aan zee

Nergens is de scheiding tussen aarde en lucht duidelijker 

De beste plek om deze horizon te zien is aan zee. Nergens is de scheiding tussen aarde en lucht duidelijker waar te nemen dan daar. Het woord horizon komt oorspronkelijk uit het Grieks, waar het begrenzing betekent. De horizon wordt ook wel kim, einder of ook nog wel de gezichtseinder genoemd. Maar horizon is toch wel het bekendste.

We gaan de horizon echter nooit bereiken

Het opmerkelijk van die horizon is dat we hem dus nooit bereiken. Hoe ver we de zee ook op varen, hoe ver we ook reizen over het land, onze horizon schuift constant met een gelijke afstand voor ons uit. Het is dus geen fysiek iets, maar puur iets wat we als zodanig waarnemen.

In de perspectiefleer definiëren we de normale horizon als de de denkbeeldige lijn tot waar men het aardoppervlak kan zien.

De horizon zit altijd op ooghoogte

Een verschijnsel dat veel perspectieftekenaars lastig te bevatten vinden is dat de horizon zich altijd op ooghoogte bevindt. Gaan we op een hoog punt staan dan zien we ook een hoge  horizon  en zal alles onder de horizontale lijn naar 2 punten op de horizon willen gaan lopen. Omhoog dus.

Gaan we heel diep bukken dan zien we zelfs op enkele centimeters boven de grond nog een horizon op ooghoogte. En daar lijken dus alle lijnen naar beneden te lopen.

Vogel- en kikkerperspectief

Perspectief van grote hoogte wordt dan ook wel het vogelperspectief genoemd terwijl een gezichtspunt laag bij de grond met een kikkerperspectief wordt aangeduid.

Is de horizon wel zo recht?

We zien onze horizon altijd als een rechte lijn. Maar puur theoretisch is het een kromme lijn, namelijk de bovenkant van het bolvormige aardoppervlak.

Vanuit de ruimte is de horizon wel degelijk gebogen

Maar de afstanden zijn zo relatief klein dat we slechts een zo’n klein stukje horizon zien. Zo klein dat dit recht lijkt. Gaan we echter naar zeer grote hoogte, bijvoorbeeld de ruimte in, dan wordt het stuk horizon dat we kunnen waarnemen veel groter en dan zien we wel degelijk de bolle vorm van de horizon. Of liever de kromming van de aarde, want dat is natuurlijk wat we zien.