Betekenisperspectief

Betekenisperspectief

Een voorloper van het modernere perspectief

In de tijd van de internationale gotiek, dus vóór de renaissance hadden kunstenaars nog niet veel kaas gegeten van de werking van perspectief. Dat er iets was dat de diepte op je schilderij bepaalde leek men wel te zien maar men kon het niet reproduceren.

De belangrijkste persoon kwam vooraan, want dat kwam hem toe

De opdrachtgevers in die tijd waren meestal de kerken. En dat maakte de dieptewerking direct duidelijk. Want de figuren die de opdrachtgever het belangrijkste vond kwamen gewoon vooraan in het beeld.  Beelden werd gerangschikt volgens die belangrijkheid van de onderwerpen. En ook nog wel op basis van het decoratieve geheel. Dat de onderlinge verhoudingen volkomen zoek raakten is natuutlijk niet meer dan logisch, maar daar maake men zich dan ook niet al te veel zorgen over.

De verhoudingen zijn volkomen zoek

Het gevolg is uiteraard een flinke vervorming van de afgebeelde onderwerpen en objecten, zoals dat in alle vormen van de Gotische kunst wel een rol speelt. Men had ook de neiging om belangrijke religieuze personen als Bijbelse figuren vooraan en prominent in het beeld te zetten. Maar ook wereldse leiders als koningen en koninginnen kregen een plaats vooraan op het schilderij toebedeeld die aan hun waardigheid tegemoet kwam. Figuranten, objecten uit de omgeving en dergelijke verdwenen naar de achtergrond

Betekenisperspectief is uiteraard achterhaald

Inmiddels wordt het betekenisperspectief natuurlijk niet meer gebruikt. Tenzij het bedoeld is om een speciaal effect te bereiken.